| Reisverslag |
|
Zondag
4 maart 2001 St.
Maarten Zei ik afgelopen keer al dat er op St. Maarten veel jachten lagen, dit werden er in de loop van zondag steeds meer. Uiteindelijk lag de ankerplaats in Simpson Bay zo vol dat je bijna over de jachten naar het strand kon lopen. En tussen al die jachten scheren dan ook nog de dinghys met naar het lijkt steeds zwaardere motoren veel te snel heen en weer. Op drukke ankerplaatsen zijn die dinghys een ware plaag en vaak een grotere bron van deining dan de oceaan. Maar wat was het geval hier op St. Maarten, de Heineken Regatta was net bij onze aankomst afgelopen en alle bemanningen bereidden zich met het drinken van grote hoeveelheden Heineken voor op het slotfeest. Dat beloofde “serious fun” te worden en deed ons besluiten om deze ankerplaats maar te verlaten en de laatste brugopening te gebruiken om naar de lagune te varen. Het westen van St. Maarten bestaat namelijk uit een grote beschutte lagune die via een echte Hollandse ophaalbrug toegankelijk is. De lagune biedt een prima beschutte ankerplaats voor vele jachten en ook ligt er een aantal jachthavens aan. ‘s Avonds het slotfeest van de Heineken nog even bezocht, daar wordt echt een groot spektakel van gemaakt.
|
||
|
Maandag
5 maart 2001 |
||
|
Dinsdag
6 maart 2001
|
||
|
Woensdag
7 maart 2001
|
||
|
Zaterdag
10 maart 2001 Douwe: Rustige dagen hier op St. maarten. Het is hier warmer dan ik het ooit eerder gehad heb gedurende de reis, overdag staat de thermometer vaak op 33 graden, 's nachts net onder de 30. Gelukkig is er vandaag wat meer wind gekomen, dat brengt enige verkoeling. Ik lig aan een steiger in de Simpson Bay Lagune Marina, ik geloof dat ik de kleinste boot van de haven heb. Even verderop lag een Engels jacht van dertig meter dat vandaag vertrokken is voor de Atlantische oversteek, de (betaalde) bemanning maakte zich wat zorgen, het is nog vroeg in het seizoen. Ze zijn dagen bezig geweest met het verstouwen en vastsjorren van vele vaten extra dieselolie op het achterdek. De vrouw van de eigenaar is 1 mei jarig en wil dat graag in de Middellandse zee vieren, zodoende. Verder veel motorjachten van tussen de dertig en veertig meter met complete bemanningen. Naast me ligt een Zweed met een zestien meter jacht, het koelwater van zijn airco klatert dag en nacht door, de man is een playboyachtige dandy, verwaardigt zich niet met mij te praten, meer dan een knikje kan er niet af als ik hem groet. Met groeten ben ik dan ook maar opgehouden. Nog wat verderop ligt de Nederlandse Joy, een 42 voet Najad, met Els en Theo aan boord. Aardige lui, gisteren samen uit eten geweest. Ze hebben net besloten het schip per vrachtboot naar Nederland terug te laten varen. Net als vele anderen zien ze erg tegen de terugreis op. De meeste zeilers hier hadden de Carib als doel, de heenreis was een middel en de terugreis lijkt vaak te veel. Ikzelf heb de Carib eigenlijk wel gezien, prachtig maar wel erg toeristisch, en heb juist veel zin in de tocht terug. Dan moet er weer eens flink gezeild worden. Vanmiddag ontdekt dat er een strengetje staaldraad van één van de onderwanten gebroken is. De breuk zit net in de terminal, blij dat ik het ontdekt heb. Gevolg is wel dat het hele hoofd en onderwant vervangen moet worden, het is niet meer te vertrouwen. Dat terwijl ik voor vertrek alle verstaging heb laten vernieuwen. Mogelijk ondeugdelijk materiaal, zoals zoveel spullen waar leveranciers mensen de zee mee opsturen. Ook weigerde van de week de Inmarsat. Alle berichten kregen foutcode "failed", ook werden geen berichten meer ontvangen. Na een aantal telefoontjes bleek de fout bij Station12, KPN Telecom te liggen, een half uur nadat ik ze gebeld had werkte het weer. Maar hoe doe je dat op zee zonder mobiele telefoon? |
Het Atlantische project |
||
|
vervolg reisverslag voorafgaand reisverslag |