Overzicht Carib deel 2

Vorige pagina

Zondag 9 december 2007, Portobelo


Spaanse verdedigingswerken in Portobelo

Portobelo is een oud havenplaatsje uit de Spaans-koloniale tijd, nu een wat verlopen Panamees dorpje. Er liggen de ruïnes van uitgebreide Spaanse verdegingswerken uit de glorietijd van de plundering van Zuid-Amerika. De huidige bevolking leeft in kleine lage huisjes, wel heel wat meer dan de hutten van de Kuna's, ze hebben stenen muren en vloeren en electriciteit. Ook de auto is hard bezig op te rukken als statussymbool. De spanjaarden hebben twee grote gebouwen achtergelaten. De eerste is de kerk, groot en ruim met plaats voor heel veel mensen, zo breng je het geloof naar de koloniën. Het tweede is een reusachtig pakhuis, nodig om de schatten te verzamelen die uit de koloniën gehaald werden. Zo zie je maar, alles is een kwestie van geven en nemen.

Maandag 10 december 2007, van Portobelo naar Shelter Bay Marina

We vertrekken om 8.00 vanuit de baai van Portobelo. We hebben ook in de nacht heel veel regen gehad, maar als we wegvaren zien we dat de buien boven land blijven hangen, mooi weer op zee. Maar waaien deed het wel. De genua gaat erbij met de boom erin en al gauw moet er een tweede rif in het grootzeil. Zo lopen we 6 tot 7 knopen, over een hoge zee. Gelijk met ons vertrok een Amerikaanse Super Marabou van zo'n 15 meter. Zij varen op de motor met een klein zeiltje bij en kunnen ons maar net bijhouden. dan varen we door de invaart, tussen de grote pieren die de haven van Colon markeren  door.


Havenhoofd van de invaart bij Colon

We zijn bij de ingang van het Panamakanaal aangekomen! We meren af in Shelterbaymarina, dankzij het feit dat we gereserveerd hebben om de wal op te gaan krijgen we nog een plaats aan de steiger, verder zijn ze helemaal vol. Voor we het kanaal door gaan zetten we de Johanna nog een maand op de wal, er moeten nog wat klussen gedaan worden (nieuw schroefaslager en nog een extra laag antifouling) en we komen nog een paar weken naar Nederland. 25 december vliegen we via Madrid naar Amsterdam, 24 januari weer terug naar Panama. Daarna  willen we zo snel mogelijk het kanaal door.
Voor de website betekent dit dat we nu een maand pauze nemen, eind januari gaan de reis en het verhaal weer verder. Wel zullen we de komende tijd wat meer foto's bij de bestaande stukjes plaatsen.

Donderdag 13 december, Shelter Bay Marina

Laatste nieuws, vanochtend zijn we gemeten voor de doorvaart door het Panamakanaal. Gisteren waren we naar het kantoor geweest om ons aan te melden, vandaag kwamen 2 heren de Johanna opmeten. Oorspronkelijk zouden we geen agent nemen, maar omdat we 1 februari door het kanaal willen en een normale aanvraag maar 28 dagen geldig is hadden we wel een agent nodig. Omdat we een agent hadden hoefden we bij de meting nog geen lijnen voor de sluizen aan boord hebben. Normaal (zonder agent) moet je bij de meting al 4 lijnen van 40 meter en 22 mm dikte tonen. Die lijnen zijn nodig om je in de sluiskolken van de kant te houden. Bij de meting is nu definitief vastgesteld dat de Johanna korter is dan 15 meter, de maximale lengte voor het minimale tarief. Verder hebben we sinds vandaag een holding tank voor het toiletwater (verplicht) en is de motor opgevoerd zodat we een snelheid van 8 knopen (de minimaal vereiste maximum snelheid voor de doorvaart) kunnen halen. Wat we in een dag allemaal niet voor mekaar krijgen. Na de meting moesten vele formulieren ingevuld worden, 2 man een half uur werk. En ik maar handtekeningen zetten. Toen kregen we een doorvaart nummer, voor eeuwig geldig voor de Johanna, komen we nog een keer, zelfde nummer en geen meting meer. Onze agent heeft daarna de doorvaart voor 1 februari geboekt, staat nu vast, ik heb het telefonisch geverifieerd met de kanaal autoriteit.  Maar ook wij vinden dit spannend.
Verder klussen wij maar aan. Lekkage in de hondekooi is verholpen. De acculader (Mastervolt) die het in Cartagena begeven had is vervangen door een zwaardere Mastervolt, in de USA besteld en vandaag gemomonteerd. Bij weinig zon willen we in de haven niet de motor draaien voor de accu's.

Vrijdag 21 december 2007, Shelter Bay Marina

Wij hebben een drukke week gehad.  Omdat we een maand naar Nederland gaan laten we het schip het liefst op de wal achter. Na een maand stil liggen in tropisch water komt er zo veel aangroei op het schip dat je het anders bij terugkomst het beste alsnog uit het water kunt halen om het onderwaterschip opnieuw te verven.

Oorspronkelijk zouden we maandag het water uit gaan, maar de hijskraan was stuk. Uiteindelijk werd het dinsdag, de vertraging viel dus mee.


De Johanna op de wal bij Shelter Bay Marina

We staan op een prima plek, dicht bij de haven en binnen bereik van het draadloze internet. Achter de op de wal staande schepen rijst het tropische regenwoud omhoog. Mensen op een schip dichter bij de bosrand zien regelmatig apen en hadden ook een puma zien lopen.
Het werk aan de boot gaat vlot. Voor de geïnteresseerden:

• Ik heb de tweede dieseltank eruit gehad en al weer erin. Dit omdat een slangaansluiting onder de tank lekte en omdat ik de afdichting van de schroefas wilde controleren.
• De schroef heb ik er afgetrokken met een geleende poelietrekker, en ik heb het schroefaslager gedemonteerd, hiervoor heb ik een reusachtige pijpsleutel die ik in Panama City had gekocht gebruikt.
• Ik heb een aantal loszittende klinknagels uit het roer verwijderd, nog te vervangen door uit Nederland mee te nemen bouten.
• Een nieuwe marifoon ingebouwd (uit de USA besteld)
• Een afsluiter van de kuiploospijpen vervangen door een nieuwe (de andere had ik op Curacao al gedaan, maar dank zij de pijpsleutel kon ik deze nu ook loskrijgen)
• Dieselfilters vervangen

Maar we zijn ook nog een dagje met het busje van de marina naar Panama City geweest, leuk om wat van de grote stad te zien en wat nuttige inkopen te doen.


Gezicht op Panama City

Vandaag is de grote dag, we gaan het kanaal door! Gistermiddag zijn de 4 lijnen en de autobanden gebracht. De lijnen zijn 24 mm dik en 40 meter lang, verplicht voor de doorvaart van het kanaal en gehuurd. De banden zijn extra stootwillen, het wil er wel eens wat ruig aan toegaan. 's Ochtends komt onze agent nog langs om de "Zarpe", de uitklaring uit Panama te brengen. We zijn nu uitgeklaard met bestemming Marquesas eilanden. De linehandlers zullen om 16.00 komen. We roepen Christobal Signal Station op (ch. 12) om de tijden te verifiëren. De loods zal om 18.45 aan boord komen op de "flats" de ankerplaats voor jachten buiten. Omdat de tijden vaak veranderen zullen we om 17.30 uit de PCYC vertrekken.


De Johanna klaar voor de doorvaart

Om 16.00 komen inderdaad de "experienced" linehandlers, 3 Panamese jongens, JC (spreek uit djiecie), Eric en Peter. Alleen JC spreekt wat Engels.  Als ze horen dat we pas om 17.30 vertrekken verdwijnen ze direct weer.  We halen vlak voor vertrek nog 6 take-away maaltijden uit het restaurant zodat we deze avond niet meer hoeven te koken. Om 17.30 zijn er 2 man terug, na even zoeken vond ik de derde op het terrein van de club en troon hem mee naar de boot. We liggen met flinke zijwind in een box. Ik leg ze uit in welke volgorde ik de lijnen los wil hebben, waarna ze alles tegelijk losgooien behalve de lijnen waar ze niet bij kunnen en ik hopeloos naar lagerwal drijf. Er gaan nieuwe lijnen naar de steiger en we beginnen opnieuw, het is duidelijk dat ik met een stelletje klunzen te maken heb. We komen nog veel te vroeg op de flats aan en blijven daar wat vooraan heen en weer varen in afwachting van de loodsboot. Het wordt snel donker en er staat een stevige golfslag. Dan komt een reusachtige loodsboot met hoge snelheid op ons af. Hij draait bij en roept: Stay stationary. Dat is mooi maar om de kop op de harde wind te houden moet ik wel vaart blijven maken anders liggen we direct dwars op de golven. De loodsboot heeft een vrijboord wat zo ongeveer 3 maal zo hoog is als het onze, en de bovenrand steekt behoorlijk uit, ruim boven de toppen van onze scepters. Dit is dus gevaarlijk. Maar in een oogwenk is zijn voordek bijna boven het ons schip en springt de loods over. Sorry, geen foto. De loodsboot schuift vol gas achteruit terug zonder ons ook maar geraakt te hebben. De loods heet Oscar, een aardige jonge vent. De sluistijd is vertraagd naar 20.30, hij stelt voor eerst voor anker te gaan in de buurt van de catamaran waarmee we samengebonden de sluis door zullen gaan. Voor anker eten we de take-away maaltijden, vooral de line handlers laten het zich goed smaken. 19.30 halen we het anker op en gaan door de donkere nacht op weg naar de Gatun sluizen. Voor de sluizen varen een stel onverlichte jachten heen en weer, ARC boten waarmee we samen zullen schutten. Ook voor de sluis treffen we onze catamaran weer en binden we ons langszij. Nu zijn de autobanden nuttig om wat afstand te houden.  De 47 voets cat is zo hoog de je er niet eens op zou kunnen klimmen vanaf onze boot en onze verstaging moet wel vrij blijven van zijn dekrand.


De Gatun sluizen staan open, het eerste pakket schepen vaart in

Bij het binnenvaren van de sluis doet de cat met zijn 2 grote motoren alle manouvres, onze motor staat standby en op instructies van de loods rem ik soms een beetje af.  Dan geeft onze loods het signaal naar de linehandlers op de wal: ready for lines. Op de wal staan 2 man gereed met "monkey fists" (verzwaarde ballen met een dunne lijn eraan). Ze zwaaien de monkey fist in de rondte en schieten hem dan als een kanonskogel naar je boot.


We varen de sluis in, op de wal staan linehandlers klaar met de monkeyfists

De voorste gaat naar het voordek van de cat, de achterste treft de ruit van onze sprayhood. Enorme klap, ruit is nog heel (Hallberg Rassy kwaliteit). De zonnepanelen hadden we voor de zekerheid afgedekt, ruit vergeten te beschermen, maar het ging dus goed. De mannen op de wal lopen mee langs de sluis tot onze plek in het midden. We zullen samen met de cat als pakket "center chamber" geschut worden. De cat zal 3 lijnen hanteren en wij een, de stuurboord achterlijn. 2 van onze linehandlers vieren de dikke tros uit die op de wal vastgezet wordt. Voor ons ligt nog een pakket van een cat met aan beide zijden een monohul en achter ons 3 ARC jachten, 2 Benetaus 57 en een Amal Super Marimou (met minder schijn je de wereld niet meer rond te kunnen). De deuren gaan dicht. De sluiskolk is 305 meter lang en 33 meter breed. En we liggen er met 8 jachten in en verder niks, er zouden wel 300 jachten in passen. We zullen telkens 8 meter omhoog gaan, in 3 opeenvolgende sluiskolken. Dan klinkt uit de marifoon  van de pilot het signaal: ready for water. Even later begint het overal om ons heen te borrelen te kolken en te stromen. In een rustig tempo gaan we omhoog. Het is helemaal niet zo woest als ik verwacht had, Echt niet moeilijker dan Kornwerderzand op een drukke zondagmiddag.


Het water stroomt de kolk in

Onze pilot legt uit dat we "easy water" hebben, speciaal geregeld voor de ARC, het volstromen van de kolk kan 6 maal zo snel. Onze linehandlers halen rustig de lijn in naarmate we stijgen. Ondanks het "easy water" hebben de ARC boten het knap lastig, het lukt ze niet de lijnen tijdig strak te krijgen en het geloei van de boegschroeven klinkt bijna onafgebroken.


In de eerste kolk, rechts onze pilot

Als de deuren zich aan de andere kant openen  worden de dikke lijnen terug aan boord  gehaald en de dunne lijnen blijven er aan vast zitten, zodat we niet opnieuw bekogeld hoeven te worden. De mannnen op de wal lopen mee naar de volgende sluiskolk. Daar herhaald alles zich, inclusief het geloei van de boegschroeven van de ARCers, verder krijgen we er regen bij wat de pret niet mag drukken.


Drie schepen van de ARC varen de 2de kolk in


De ACP (Kanaal Company) linehandler loop mee met de lijnen

Na de derde sluiskolk varen we in het pikkedonker het Gatun meer op. Hier bewijst de pilot zijn dienst, weet onverlichte boeien te vermijden en loodst ons naar een grote meerboei waar we voor de nacht afmeren. De pilot wordt door een loodsboot opgehaald, nu via een groot schip dat aan de andere zijde van de boei afgemeerd is, geen risico voor ons. Om 01.30 is onze eerste doorvaartdag ten einde en gaan we slapen. Wij gewoon in onze kooien, de 3 linehandlers samen in onze kuip, binnen zijn we echt helemaal vol. Dit is voor hen onderdeel van de job heeft onze agent gezegd.

Zaterdag 2 februari 2008, 2de dag van de doorvaart door het Panamakanaal

Veel rust krijgen we niet, kwart voor zes gaat de wekker, de loods zou tussen 6 en 6.30 aan boord komen. De dag begint met voeden van de linehandlers, we bakken een grote doos vol eieren, een paar pond ham en serveren dit met brood en veel kaas. Verder drinken de mannen cola. 6.45 komt de loodsboot aan, via het andere schip en de boei klautert de loods aan boord. Hij heet Rick, een aardige Panamees. Eerst informeert hij hoe snel we kunnen, 6 knopen, geen probleem, als we meteen vertrekken zijn we mooi op tijd voor de sluis. Terwijl de loods zijn ontbijt van 4 eieren, pond ham en kaas met veel cola

tuffen we over het Gatun meer. We nemen het Banana Channel, de kortere route voor kleine schepen. De tocht gaat door een prachtig gebied met veel eilanden, de oude bergtoppen uit de tijd dat dit gebied nog niet onder water was gezet. De eilanden zijn allen dicht bebost. Ook steken hier en daar nog dode bomen boven het water uit, die staan er zo al 100 jaar.
We maken ook de balans op van de vorige dag. Alles is goed gegaan, geen schades behalve een stootwil die we kwijt geraakt zijn rond de nadering van de loodsboot gisteren. Eén van de line handlers heeft de neiging inplaats van een mastworp een halve steek te leggen, we vermoeden dat we daardoor de stootwil verloren zijn. We noemen deze jongen Suffie ook vanwege de manier waarop hij een band zou verplaatsen. Hij maakte namelijk het touw los zonder de band vast te houden en keek verbaasd toe hoe de zwaartekracht zijn werk deed. De band hebben we met een snelle draai weer opgepikt.
Na een uur of 2 komen we weer in het hoofd vaarwater, enorme schepen komen ons hier tegemoed.


Tegenligger op het Gatun meer

Rond 11.30 naderen we de Pedro Miguel sluizen, onze catamaran is ook aangekomen en we meren weer langszij de cat af. In de sluis draaien we angstig dicht naar de wal als de cat zijn bakboord voorlijn niet snel genoeg op spanning heeft, maar alles gaat goed. Het naar beneden schutten gaat een stuk rustiger dan naar boven, zelfs de ARCers kunnen met minder vermogen op de boegschroeven volstaan. Wel moeten de lijnen op tijd gevierd worden. Ik moet Suffie er herhaaldelijk op wijzen de lijn via de bolder in de hand te nemen en niet met een driedubbele knoop, die zich muurvast dreigt te trekken, vast te zetten.

Aankomst bij Miraflores sluizen. Links de Johanna aan stuurboord van de catamaran.  

Het stukje van de Pedro Miguel sluizen naar de Miraflores sluizen blijven we vastzitten aan de cat. Alles gaat heel rustig. Wel hebben we voor deze sluizen de ruit van de sprayhood met een matras afgeschermd als bescherming voor de loeiharde worpen met de monkeyfist, waarmee we ook nu de lijnen toegeschoten krijgen. De Miraflores sluizen hebben dubbele kolken, telkens gaan we 8 meter omlaag. Dan openen de laatste sluizen zich, een eerste blik op de Pacific.


De deuren naar de Pacific openen zich

Na de sluis koppelen we los van de cat, de loods stapt over op de cat, hij is dan makkelijker op te pikken met de loodsboot van af een groot schip. We varen weer het zoute water op, in de verte de "Bridge of the America's". Nu onder de brug door: De Johanna is op de Pacific !


Onder de bridge of the Americ door, we zijn in de Pacific

Dit voelt als een mijlpaal in het zeilersleven, op eigen kiel de Atlantic over, de Carib door, het kanaal, en nu ligt een nieuwe oceaan voor ons, ruim 8000 mijl water tot Australië.

onze linehandlers met lijnen en tegen betaling ook onze autobanden over. We zijn gelukkig weer op ons zelf. Het voelt hier meteen wat killer aan, in de verte nevelige eilanden. Wij gaan naar de ankerplaats bij Isla Flamenco. We ankeren rond 14.30 op 8 54.58 N en 79 31.56 W, heel moe en heel voldaan.


Gezicht op Panamacity bij de uitvaart van het Panamakanaal



Ankerplaats bij Flamenco eiland, rechts van het midden 2 kleine eilandjes, de Johanna daar midden tussen


Zondag 3 februari 2008

Eten met de bemanningen van de Nederlandse (en Belgisch) schepen Mama Cocha, Kind of Blue, Blue Crystal, Stamper, Drifter en de Johanna, allemaal al het kanaal door!

Maandag 4 februari tot zaterdag 9 februari

De trouwe lezers zullen wel denken: wat is het stil daar in Panama, al tijden  geen nieuws op de site. Maar hier is het antwoord: we zijn druk. Druk met uitrusten van de kanaaldoorvaart. En eenmaal uitgerust druk met inkopen doen. Dagelijks slepen we een vracht blikken, pakken en zakken naar de boot. De arme Johanna is nog nooit zo zwaar geweest, alles zit vol. We nemen voor 150 mandagen eten mee en dat is veel voor een klein schip. Maar er is nu eenmaal weinig te krijgen op de eilanden die we willen bezoeken en wat er is schijnt vreselijk duur te zijn. Ook gaat er straks nog 300 liter diesel en 200 liter water aan boord. De route naar de Galapagos is berucht om zijn windstiltes.
Ook is het een heel gesleep met alle spullen, maar soms is er onverwachte hulp. Zo kwamen wij in een winkelcentrum Gunter van den Berg tegen, een ex-zeiler die nu op een apartement woont en in Panama van zijn pensioen geniet. Hij bood aan ons met de inkopen even naar de boot te rijden.


Uitzicht uit het appartement van Gunter

Ook zwerven we door de oude stad van Panama City, veel prachtige huizen en villa's soms vervallen, vaak is er niet meer dan een gevel over, maar overal wordt gerenoveerd en in oude stijl hersteld.


Straatbeeld in oud Panama City


Plein van de onafhankelijkheid in de oude stad


Ruines van het paleis van ex-president Norriega, nu in gebruik als decor voor theatervoorstellingen

Dinsdag 12 februari 2008

We zijn vertrokken richting Galapagos, met eerst een stop op de Las Perlas eilanden, zie de volgende pagina (naar Galapagos)

Volgende pagina