Vorige pagina                                                                                                                                                                                        Overzicht Australie

Woensdag 20 mei 2009, Rattle Snake Island

We varen weer! Na een dikke week in Townsville, tropisch paradijsje, restaurantjes, flaneren langs de boulevard en heel veel inkopen zijn we weer op pad. Ook is de bemanning in Townsville gewisseld, Marieke is weer naar huis en Maaike is al weer bijna een week aan boord. Vanochtend zijn we met stralend weer zonder wind op de motor vertrokken. Voor we echt op pad konden hebben we de calibratie procedures voor de nieuwe (electrische) autopilot uitgevoerd. Dit is een Raymarine X5 als opvolger voor de oude ST4000. Die ST4000 heeft het altijd vrij slecht gedaan, kon bij rustig weer de boot nog een beetje op koers houden maar daar hield het wel mee op. De nieuwe X5 heb ik dus in Townsville gemonteerd, we hebben de seatrial-calibration uitgevoerd en het lijkt allemaal goed te werken. Nu afwachten hoe hij het bij ruwer weer doet.
De tocht naar Rattle Snake Island was schitterend ondanks het gebrek aan wind. Gladde zee met hier en daar een opspringende dolfijn, nevelige eilanden, ruwe rotsen. Nu liggen we als enig schip in een verlaten baai van het kleine eiland. Een rotsige kust, een klein strandje waar je wel zou kunnen landen, maar vanaf de boot is het mooi genoeg. Ook staat op het strand een bord: Danger, RAAF air firing range. All persons are strictly prohibited from entering this area. Maar we hebben van te voren geverifieerd dat ze vandaag niet schieten.

Rattlesnake island


Donderdag 21 mei 2009, Lucinda, Hinchbrook Channel

Vanochtend hebben we het rustig aan gedaan. We lagen prima geankerd bij Rattle Snake Island. In de loop van de ochtend stak er een prima noord westen windje op. Al snel waren we zeilend onderweg met het plan om naar Orpheus eiland te varen, een van de noordelijke Palmeilanden. De nieuwe stuurautomaat stuurde ook onder zeil met een bakstagwindje prima, dat kon ik van de vorige niet zeggen, deze aanwinst lijkt een goede keus. Het is moeilijk om het landschap hier te beschrijven, toch een poging. Een blauw groene zee, hier en daar trekt een grote vis een zilveren spoor met zijn staartvin. Een heldere blauwe lucht met een stralende zon. Overal eilanden die elkaar overlappen maar zich van elkaar onderscheiden door de mate van neveligheid. Eenzame stranden afgewisseld met mangrove en rotspartijen. Hoge bergen als decor op het vasteland. De meeste van deze eilanden zijn onbewoond. Zo niet Palmeiland, daar is een kolonie met aboriginals gehuisvest, de oorspronkelijke inwoners van Australie. Dus denk je dan, daar moet je heen, overal in de Pacific bezoek je eilanden met de oorspronkelijke bewoners of wat daar nog van over is. En overal, zelfs op de Franse eilanden leven ze van het land en de zee, en hebben ze nog iets van hun oorspronkelijke cultuur behouden. Maar Palmeiland moet je niet heen. Het is te gevaarlijk. Werkloosheid, drankgebruik en criminaliteit zijn de sleutelwoorden hier. Dus varen we Palmeiland voorbij. Inmiddels is de wind gaan liggen en zoemt de motor ons verder naar het noorden. Als het weerbericht voor de nacht zuidwesten wind voorspelt besluiten we ook Orpheus eiland te passeren, de ankerbaai ligt geheel open naar het zuidwesten. Nu voor anker bij Lucinda. Het begin van de doorvaart tussen Hinchinbrook eiland en het vaste land. Morgen gaan we deze naar men zegt wonderschone doorvaart verder verkennen, naar het noorden. Positie 18-31.22S 146-19.48E

vissers

Vanaf de ankerplaats: vissers bij de mangroves


Vrijdag 22 mei 2009, Hinchinbrook Channel
 

Hinchinbrook channel

De Johanna vaart door Hinchinbrook Channel

De mooiste ankerplek ooit? Dat denken we wel vaker, maar zoals hier, dat zie je niet vaak. Een smalle kreek tussen de modderbanken en mangroves, en pal daarachter hoge groene bergen die zo uit de kreek lijken op te rijzen. Een blauwe heldere lucht, en daar ligt dan de Johanna, werkelijk een plaatje.

ankerplek

Gayunda kreek, Hinchinbrook Channel

Met de rubberboot zijn we de kreek met de vloed mee nog verder opgevaren. Het werd smaller en donkerder. Toen vroegen we ons af of krokodillen ook rubberboten bijten. Er zouden hier van die grote zoutwater exemplaren zitten, we zijn maar teruggegaan. De ankerplek was echt super, tot om 4 uur de nono's kwamen. Dat zijn die kleine mangrove vliegjes, zo klein dat je ze bijna niet ziet en ze steken verschrikkelijk. Ik voelde een steek en wreef er 2 op mijn been plat. Een kwartier later waren we met de Johanna en al de kreek weer uit. Nu liggen we op opener water, verder van de mangroves en met meer wind. Hier zullen we nergens last van hebben.
Verder een technisch probleempje. We maken water, maar alleen als de motor draait. Ik verdenk de uitlaatdemper, die zou koelwater kunnen lekken, maar demonteren is een hele klus, en lassen kan ik niet. Dus proberen we zo maar naar Cairns te komen. Als we op de motor varen slaat nu de lenspomp ieder uur een keer aan, nog wel te overzien maar het moet niet veel erger worden.


Zaterdag 23 mei 2009, Mourilyn Harbour

We lijken wel een motorboot. Weer tuffen we naar het noorden over een vlakke zee zonder wind. Vandaag 53 mijl. Steeds weer prachtige vergezichten. Scherp aftekenende gebergtes tegen de blauwe lucht. We varen Dunk eiland voorbij. Mooie plek maar erg toeristisch, en met de stroom bijna de hele dag mee schieten we goed op. De volgende haven is Mourilyn Harbour. Een diepe baai met een zo smalle invaart dat je hem pas ziet als je er al bijna in bent. Onze vriend Jerk die hier 5 jaar geleden was, schreef dat zijn achteranker hier door een krokodil opgegeten was. Wij meren daarom af tussen 2 palen, geen anker nodig. De ruimte om te ankeren is ook erg beperkt, het stroomt flink en als we even een rondje draaien raken we meteen de grond.

Mourilyn
Gemeerd tussen de palen in Mourilyn Harbour

Ook nog een probleempje met de motor. Als hij langzaam in zijn vooruit staat produceert hij een vreselijk geratel. Mijn diagnose is dat de demperplaat stuk is. Dat is een soort verende koppelingsplaat tussen vliegwiel en keerkoppeling. Ik zal in Cairns een nieuwe bestellen. Als we gewoon varen lijkt er niets aan de hand, maar we kunnen geen risico nemen, alles moet goed zijn voor we op weg gaan naar Darwin. Positie
17-36.22 S 146-07.50 E.

Zondag 24 mei 2009, Mission Bay, Cape Crafton

Vandaag eerst een beetje wind, zeilen! Maar lang duurt het niet, het beetje landwind dat hier 's nach
ts vaak staat dooft uit bij de eerste zonnschijn, en we zijn er al weer aan gewend, verder op de motor. Vandaag wat vaker pompen om de kiel droog te houden, de lekkage bij draaiende motor neemt toe. Het is wat ver om helemaal naar Cairns door te varen. Daarom gaat na 48 mijl het anker uit in een schitterende baai achter Cape Crafton, Mission Bay. Het land hier is aboriginal gebied, verboden aan land te gaan.

Maandag 25 mei 2009, Marlin Marina, Cairns

Na 2 uurtjes varen (ja, op de motor dus), zijn we in Cairns. We kiezen voor een plek in de marina. Ik houd er niet van om voor anker reparaties aan de motor te verrichten, voor anker moet je eigenlijk altijd een bruikbare motor startklaar hebben.

Marina Cairns

De Johanna in de marina te Cairns

Volgende pagina, Cairns