Overzicht Pacific

Vorige pagina

Dinsdag 8 april 2008, van Tahuata weer naar Hiva-Oa
 

Eerste ankerplaats van de Johanna op de Marquesas, Hanamoenoa baai op Tahuata

Op de koffie geweest bij Hans en Annelies op de Libertijn, twee baaien verder.

Vaitahu baai op Tahuate

Daar kwam een jongen van een ander jacht langs, hij was vis aan het uitdelen want hij had een hele grote gevangen. Maar deze jongen was net naar de tandarts geweest in Hiva-Oa. Volgens hem was dat de enige tandarts op de Marquesas en volgende week was hij er niet. Dus beter zo snel mogelijk naar het spreekuur. Ook wist hij te melden dat de swell een stuk verminderd was, dus de haven van Atuona was weer bruikbaar. Dus wat restte mij anders dan: anker op en terug naar Hiva-Oa.
 
Einde van de dag:
Ik lig nu voor anker buiten de pier van de baai op Hiva-Oa, binnen de pier veel te vol, het schommelt flink, maar ik ben ook net een oceaan overgestoken dus ik kan wel wat hebben. Morgen vroeg naar de tandarts. En proberen wat boodschappen te doen.
 

Woensdag 9 april, Hiva-Oa en Motane
 
Vanochtend vroeg naar de tandarts. Was er veel te vroeg, ze hebben hier nog een half uur extra tijdsverschil, nu dus 11,5 uur met nederland. Na 2 uur wachten werd ik geholpen, niet ernstig, vulling gemaakt, gratis. Een hele opluchting.
Toen geld gehaald, naar de douane om in te klaren, vers eten gekocht en weer naar de boot, vreselijk eind lopen. Atuona is een keurig verzorgd Frans dorp met nette prefab huisjes en bloemetjes in de tuintjes. Maar dus helemaal niet zo bijzonder. De bevolking rijdt in 4-wheel-drives en geven je geen lift als je zo'n eind moet lopen. In deze haven blijven liggen is geen optie, de bewegingen zijn te heftig. Daarom vertrek ik naar Motane, een eiland halverwege Hiva-Oa en Fatu-Hiva, daar staat op de kaart een ankerplaats met redelijke beschutting tegen oostenwind (afwachten), dat lijkt een goede tussenstop naat Fatu Hiva, en dat wil ik in ieder geval zien. Eerst tegenwind naar Motane, maar dan morgen bezeild naar Fatu Hiva.
Motor zeilend tegen de wind in hapert de motor, stopt even later. Ik zet de genua bij en al zeilend vervang ik de filters, zijn vies en er zit te veel water in. Voor de goedkope Galapagos diesel geldt dus ook alle waar is naar zijn geld. Dat "even de filters vervangen" betekent dus op een hobbelig zeetje onderste boven in het gloeiend hete motorruim hangen. Als oceaan zeiler moet je dus van alle markten thuis zijn.

Motane geheel in zicht

Maar de zee is hier schitterend, het licht zo helder en contrastrijk, eilanden in het zicht overal om me heen. De ankerplaats is een halfopen baai met ontoegankelijke oevers van woest en leeg land. Er staat wel wat deining, maar een hele verbetering met de haven van Atuona. Als ik het anker neerlaat begint de ankerlier te haperen, draait moeizaam en zwaar. Volgend probleem voor een volgende dag. Ik hoop alleen vannacht niet onverwacht weg te moeten, maar de wind gaat 's nachts meestal liggen.

Uitzicht in de ankerbaai in het noorden van Motane

En het uitzicht op Tahuata

TIME: 2008/04/10 04:17
LATITUDE: 09-57.22S
LONGITUDE: 138-50.19W
COMMENT: Anchored in Baie Puioono, Motane

Donderdag 10 april 2008, naar Fatu-Hiva
 
Vanochtend was ik half zes wakker, nog donker, maar er stond een aantrekkend windje van zee. Ik vertrouwde het niet. Snel wat ontbeten en bij de eerste schemering om 6.00 anker op. Dat viel niet mee. Trekken zou je denken, maar het anker trekt dan juist lijn naar buiten. Om de vallier op de mast, geen schijn van kans, je  kan niet genoeg kracht zetten. De ankerlier zelf trok het ook niet meer. Uiteindelijk wel op de ankerlier maar zelf heel hard meetrekken, en meter voor meter heb ik de 40 meter ketting en lijn binnen gekregen. Dan op de motor onder de lijzijde van het eiland Motane langs. Stopt de motor. Weer de filters vol water. Maar ik wordt er al handig in. Wat is het geval, omdat de boventank leeg begon te raken heb ik diesel uit de ondertank opgepompt, dat zal de bron van het water zijn. Tank verder bijgevuld uit een jerrycan. Motor doet het weer. Dan met een knik in de schoten prachtig zeilend naar Fatu-Hiva.

Nadering van Fatu-Hiva

 Een klein eiland dat er uit de verte als een grote rotsklomp uitziet. Naar de Hanavave baai, diep ingesneden tussen steile bergwanden, steenklompen en pieken. Alles vochtig en groen. Paradijselijke schoonheid. Dan ankeren, er liggen al 6 andere jachten. De dieptes lopen steil op naar land. De pilot raadt aan op 10 meter diepte te ankeren, maar door de hoge swell staat daar al een zware onderstroom, moet dus verder weg. Na een paar rondjes gaat het anker op 15 m diepte omlaag, maar de lier wil ook niet vrij uitlopen, dus voor het anker op de bodem ligt zijn we afgedreven en is het 20 meter diep, er gaat 70 meter ankertuig uit en de Johanna komt tot rust in 35 meter diep water. Dat terwijl ik met de kapotte lier ondiep wou ankeren. Dit is dus een one-shot ankering, voorlopig gaat hij er niet meer uit.

Johanna voor anker in de Hanavave baai

Dan met de lier aan het werk. Opengemaakt, wat speling op het lager van de hoofdas, draait moeilijk. Wil niet helemaal uit elkaar. Morgen verder kijken. En tijdens die klus, warrige valwinden van de bergen, houdt het anker, ja, maar we komen vervaarlijk dicht bij de buurboot. Opnieuw ankeren kan niet, dus snel met de bijboot een tweede anker uitgebracht, schuin naar voren van de buren vandaan. Wel zo'n rustig gevoel trouwens, twee ankers. 
Waar blijven de foto's zullen velen vragen. Het antwoord is simpel, die blijven voorlopig hier. Internet is er niet, de radioverbindingen zijn traag, ik ben al lang blij als ik de tekst erdoor krijg. En die gaat tegenwoordig de andere kant om, via een radiostation in Nieuw Zeeland, de wereld is klein.
Dan is er goed nieuws, Gekko leeft en maakt het goed. Hij heeft zijn intrek genomen in de keuken, waar ik hem vanochtend aantrof tegen de houten wand, alsof er een sticker op zat. Ik pak de camera, maar hij was al weg.

TIME: 2008/04/10 23:10
LATITUDE: 10-27.86S
LONGITUDE: 138-40.12W
COMMENT: Anchored Baie Hanavave (baie de Vierges), Fatu-Hiva

Vrijdag 11 april, Hanavave baai, Fatu-Hiva
 

Huis in het dorp Hanavave

De ankerlier verder uit elkaar gehaald, motor gedemonteerd, de motor is stuk, het anker (van de motor dus) is op een paar plaatsen doorgebrand. Een nieuwe motor is het minste wat nodig is, maar omdat de hoofdas ook niet goed meer loopt moet het een nieuwe lier worden. Gelukkig komt Maaike begin mei, zij kan mogelijk een lier meenemen in de bagage.  En tot dan maar zonder. En dat heb ik gemerkt. Want ik lig hier op een hele mooie en populaire ankerplaats. Bijna alle jachten die vanuit Amerika  naar de Marquesas varen doen dan ook Fatu-Hiva als eerste aan. Het is hier dus een komen en gaan van jachten. En wat doen  die jachten op een ankerplaats: juist, ankeren. En minstens 3 keer per jacht want de ankergrond houdt slecht en gaat akelig steil de diepte in, je anker rolt als het ware van de berg af de afgrond in. Bij voorkeur ankeren ze voor de Johanna, om daarna met krabbend anker op me af te drijven. Als ze zo dicht bij zijn dat ze me zonder stemverheffing kunnen verstaan, vraag ik: aren't you getting a bit close? Waarop ze het nog eens proberen voor ze naar een andere plek verhuizen. Maar niet een grote catamaran. Die nam al krabbend mijn hoofdanker mee en bleef daaraan een eind achter me hangen. Zo lagen dan de Johanna en de catamaran samen aan mijn kleine Fortress ankertje, waarover ik niet lovend genoeg kan zijn. Gelukkig kwamen mijn buren, Anke en Marti van de Just Do It (net via Kaap Hoorn hier gekomen) snel bij mij aan boord en hielpen om opnieuw voor anker te gaan, want ja, een single hander zonder ankerlier is enigszins onthand.
 

Maandag 14 april, nog in Hanavave baai, Fatu-Hiva
 
Vroeg op. Om 6 uur 's ochtens staat de jeep die we gecharterd hebben klaar op de kade. We, zijn de bemanningen van de Johanna en de Just Do It, met z'n drieen dus, plus de chauffeur. We gaan naar Omoa, het andere dorp op Fatu-Hiva. Dat is met de bijboot ongeveer een kwartier varen hier vandaan. Met de auto 16 km en een uur rijden, maar we hebben al zoveel gevaren en willen nu wat van het land zien. Door de vroege nevels rijden we het dorp uit en werken we ons over een verbeterd karrespoor omhoog de bergen in. De ene haarspeldbocht na de andere, de bochten zijn zo scherp dat hij soms twee keer moet steken om verder te kunnen. Soms is het de vraag of het ondanks de 4-wheel drive sowieso halen, het heeft geregend en de modder is glad. Steeds mooiere uitzichten ontvouwen zich als we hoger komen, we klimmen tot 600 meter hoog. Boven is het groen, hele bossen van mango-bomen, overal orchideeen. Vreemd is wel dat Heijerdahl in zijn boek "Fatu-Hiva" het heeft over een hoogvlakte, wij zien slechts bergen met in de verte ontoegankelijke kammen, over de 1000 meter hoog. En dat op een eiland dat nog geen 4 mijl breed is. De afdaling naar Omoa is weer spectaculair, het dorp lieflijk en geordend.

Woning in Omoa

Overal het gras netjes geknipt, bloemen aangeplant, het kerkje keurig in de verf.

Kerk in Omoa

Oude chief laat ons zijn trommels zien

Op aanwijzingen van een oude dorpsbewoner vinden we achter het dorp in de bergen in de rotsen uitgehouwen figuren, een grote spuitende walvis.

Archeologische site bij Omoa

We proberen de plek van Heyerdaals huis te vinden, maar het is te ver en te warm.

Woud in de omgeving van het plateau waar Thor Heyerdaal woonde

Gezicht op Omea

De terugreis is nog verrassender dan de heenreis, het licht is anders en we stoppen vaak. Pas tegen 18.00 in de middag zijn we terug, veel van Fatu-Hiva gezien, het is mooi hier.

Westkust van Fatu-Hiva

Uitzicht op Omoa

Anke en Marti en de chaufeur bij de truck

Binnenland van Fatu-Hiva

Ontoegankelijk land

Orchidee op Fatu-Hiva

Uitzicht op Hanavave baai, de Johanna is het 4de schip van links

Nog een berglandschap

Donderdag 17 april 2008, Hanamoenoa baai op Tahuata
 
Laten we met Gekko beginnen: hij zoekt contact. Kroop buiten in het donker voorzichtig op mijn hand. Koel en een beetje klef. Ik schrik. Schut hem weg. Hij schrikt en vlucht. Maar ik weet nu ook zeker dat Gekko niet slechts een fantasie is van een hallucinerende solozeiler die te lang op zee heeft gezeten, hij staat op de foto. Onscherp, maar wat hindert dat, het is Gekko.

Gisteren hierheen gezeild vanaf Hanavave op Fatu-Hiva. Vroeg op, om 6 uur met het ophalen van de ankers begonnen. Eerst de kleine, ging makkelijk. Daarna de grote, eerst met de hand, toen dat te zwaar ging een eindje met de lier (draaide heel langzaam), tot net het eerste stukje ketting. Toen moest ik de buren wakker maken want die sliepen op mijn anker.  Daarna wou de lier helemaal niet meer, ketting verder met de hand ingehaald. Bij het eerste zonlicht om kwart voor zeven voer ik. Prachtig zoals Fatu-Hiva met zijn in de wolken gehulde bergtoppen kleiner werd.

Afscheid van Fatu-Hiva

In het begin van de middag dicht langs de loodrecht uit zee oprijzende rotsen van Tahuata.  Alles prachtig gezeild met uitgeboomde genua. Onder Tahuata was er weinig wind, het laatste stukje op de motor.  In de Hanamoenoa baai heb ik met het kleine anker aan lijn geankerd, makkelijk weer omhoog te krijgen. Ik heb met de snorkel gekeken hoe het lag, redelijk in gegraven in het zand met de lijn langs wat koraal. Dat koraal daar houd ik niet zo van, maar het was rustig weer. Maar toen de nacht. De ene bui na de andere, heftige rukwinden, donder en bliksem. Van 2 tot 3 heb met zeilpak aan standbye gestaan met draaiende motor. Maar actie was niet nodig, alles hield.

Vandaag zouden de Libertijn en de Sun Ra naar Hanamenu baai op de NW hoek van Hiva-Oa. Dat vond ik eigenlijk wel een goed idee, ziet er op de kaart mooi beschut uit, en als ik dan toch opnieuw moet ankeren dan maar meteen ergens anders. Dus ik vertrek vast, tochtje van 12 mijl. Mooi zeilen langs de westkant van Hiva-Oa, maar dan kom ik bij de NW kaap en krijg een harde wind pal op de neus. De golven zijn zeker 2 meter hoog met woest brekende kammen. Nog maar 2 mijl, dus op de motor er tegenin. De arme Johanna leek wel een onderzeeër, maar kwam toch goed vooruit. Tussen steile rotswanden snijdt Hanamenu baai zich het land in. En wind en golven doen dat ook, het is er een heksenketel. Er ligt een schip voor anker, lagerwal met de neus naar zee. Hier houd ik niet van. Terug. Over de radio Libertijn en Sun Ra gewaarschuwd. 14.30 lag ik weer heerlijk rustig in Hanamoenoa baai. Heb het grote hoofdanker neergelaten, ligt nu diep in het zand ingegraven met de ketting over zand en rots, als een huis. Voorlopig halen we het er niet meer uit.

Gekko in levende lijve

Hanamoenoa baai naar Vaitahu baai en weer terug

Een half uur varen naar het zuiden ligt het belanrijkste dorp van Tahuata aan de Vaitahu baai. Je kan daar goed aan land en er zijn een paar winkels. Ik vaar er in de loop van de ochtend even heen, met de bedoeling daar zeker minstens een dag te blijven. Het is een prachtig dorp aan het uiteinde van een steil groen dal. Ik doe wat inkopen, maar het brood blijkt al op. Voor brood moet je altijd vroeg zijn. Het is een lieflijk dorpje met een werkelijk schitterende kerk, veel houtsnijwerk, bewerke\te steen en prachtige gebrandschilderde ramen.



Ik vaar terug naar de Johanna met het plan om na de lunch eens een flinke wandeling te gaan maken. Maar dan beginnen de valwinden. Door de steile bergen krijgt de wind in vlagen grote versnellingen. De Jahanna ligt aan haar anker te gieren. Ik blijf aan boord. De valwinden worden frequenter en harder. Soms piekt de windmeter boven de 35 knopen (windkracht 8).  Het houdt niet op. De Sabbatical die ook boodschappen was komen doen vertrekt. Ik volg, terug naar

Hanamoenoa baai is het rustig, een van de weinige goede ankerplekken in de zuidelijke Marquesas.

Onderstaand nog even een nagekomen foto uit Fatu-Hiva, een paar dames uit het dorp hadden een etentje voor de zeilers georganiseerd (tegen betaling uiteraard). Na het eten komen de gitaren te voorschijn en wordt er gedanst.

Verder heeft iedere haven een satelliettelefoon, maar niet draagbaar. Deze cellen werken echt!




Woensdag 23 april  2008, Taiohae baai op Nuka-Hiva

Vanochtend hier aangekomen na een mooie nacht zeilen. Er is hier internet. Zojuist de foto's geplaats bij de overtcht naar de Marquesas (vorige pagina), gaat dat zien! Meer volgt.
En nu (vrijdag 25 april  06.00 UTC) dan ook de rest van de foto's, en later nog 21 april toegevoegd, zie boven.

Op Nuka-Hiva zal Maaike 5 mei aankomen, ik heb dus even de tijd. Die tijd gaat voornamelijk op aan de voorbereiding van de montage van de nieuwe ankerlier. De oude lier zat op het polyester luikje dat de kettingkluis afsluit. Daar hebben al 2 oude lieren opgezeten, dat luikje wordt gatenkaas en is voor de nieuwe zwaardere en sterkere lier niet stevig genoeg. Ik vervang nu het polyester luik door een vast houten deel voor, hierop komt de lier. Het achterste stuk kan open, zodat je toch makkelijk toegang tot de kettingbak hebt. Klink eenvoudig maar is een heel werk met beperkte middelen. Van de Magnet heb ik een stuk hechthout gekregen. Langs het strand heb ik een paar balkjes gevonden, inmiddels is alles op maat gezaagd. Daarna zet ik alles in de epoxy voor de duurzaamheid, een ankerbak is altijd nat. En dan nog verven voor het mooie. Foto's volgen.
Verder is het een gezellige boel in de Taiohae baai. De Nederlandse vloot is weer volop aanwezig met naast de Johanna de Stamper, Magnet, Sabbatical, Sun Ra en Libertijn.