Vanochtend 9 uur vertrokken, uitgezwaaid door de Tartufo. De grote
Bhudda kijkt
over me uit terwijl de heuvels van Phuket langzaam kleiner worden. Er
staat een
prima (ware) windje van zo'n 15 knopen en pal voor het lapje varen we 6
knopen
precies de goede kant op. Ik heb besloten koers te zetten naar de Rode
Zee. Ik
heb de volgende waypoints in de computer:
Sombrero Channel (Nicobar Islands) 282 mijl, Ronding van Sri Lanka 1068
mijl,
Nine Degree Channel (west van India) 1632 mijl, Salalah (Oman) 2788
mijl. De
mogelijkheid om een stop te maken is er op Sri Lanka en de noordelijke
Maldives, we zien nog wel.
Maandag 25 januari 2010, Indische
Oceaan dag 2
Gisteren een mooie zeildag. Tot in de loop van de middag. De wind nam
af en we een stevige stroom tegen kreegen, ondanks dat alle boeken
zeggen dat je
op dit
traject zoveel stroom mee hebt. Uiteindelijk zeilden we 3.2 knoop door
het
water, maar dan kijk je op de GPS en ziet dat er door de stroom maar
2.2
overblijft. Dat is echt te weinig, dus de motor maar bij. Nog een paar
grote
rugvinnen boven water gezien, veel groter dan dolfijnen maar verder
niet
geidentificeerd. De nacht was rustig. De radar waarschuwde me voor een
paar
buien waar ik een kat en muis spelletje mee gespeeld heb en zo dus
ontweken
heb. Vanochtend leek de wind wat aan te trekken. Genua weer vol uit in
de boom,
maar lang heeft het niet geduurd, inmiddels weer op de motor. Ook staat
er weer
een halve knoop stroom tegen. Afgelopen etmaal (9-8 uur) 103 mijl, nog
944 naar
Sri Lanka.
De
Johanna
op
weg
naar
het
Sombrero
Channel
(Nicobar
Islands).
Dinsdag 26 januari 2010, Indische
Oceaan dag 3
Gisteren een rustige dag. De wind was steeds rond de 9-10 knopen, als
je dan
echt je best doet vaar je er dan 3.5 op een schijnbare wind van 6
knopen. Dat
je best doen wil dan zeggen het grootzeil helemaal uit, ver tegen de
zaling. En
het onderlijk van het grootzeil wat losser zodat het zeil boller wordt.
De
genuaboom ver uitgeschoven zodat de genua bijna helemaal uitgerold aan
de
loefzijde staat, ook een beetje bol. Maar op het rollen van het schip
slaan de
zeilen dan heen en weer met gruwelijke klappen. Heel slecht voor de
zeilen dus,
maar dit is hun laatste oversteek al heb ik ze dat nog niet verteld. Na
de
Indische Oceaan gaan de nieuwe zeilen erop die nu in de hondekooi
liggen te
wachten. De zee is redelijk rustig, al rollen we door het gebrek aan
echte
snelheid flink. Op deze manier het afgelopen etmaal (9-9 uur) toch nog
95
mijlen geklokt, valt niet echt tegen. Scheepvaart is er nauwelijks, na
vertrek
uit Phuket kruisten een paar vrachtvaarders mijn route, daarna tijden
niks.
Afgelopen nacht werd ik wakker gepiept voor een Russische cargo die op
aanvaringskoers lag. Toen even de motor bijgezet om voor hem langs te
lopen.
Dat wakker piepen gaat via een op de computer aangesloten AIS
ontvanger. Met
het bijbehorende programma stel je in dat er een alarm afgaat als het
CPA
(closest point of approach) van een naderend target kleiner dan
bijvoorbeeld 1
mijl is. Je wordt zo niet onnodig wakker voor schepen waar geen gevaar
van te
duchten is. Dat houdt wel in dat de computer altijd aan moet staan,
maar mijn
nieuwe (sinds Australie) navigatiecomputer neemt bijna geen stroom en
het
scherm gaat wel uit.
Vandaag is de wind iets aangetrokken. We hebben nu rond de 13 knopen
ware wind.
Dat gaat een stuk beter, de zeilen knallen niet meer heen en weer en we
lopen
4.5 knoop. Nog 850 mijl naar Sri Lanka.
Woensdag 27 januari 2010,
Indische Oceaan, dag 4
Rond middernacht het
Sombrero Channel tussen de Nicobar eilanden doorgevaren. De doorvaart
is 20
mijl breed, met nog een aantal ondieptes daarin. Geen land gezien,
hoewel er op
de kaart wel lichten staan. Wel kwam een ander schip me tegemoet,
draaide
daarna naar het zuiden weg. De Nicobar eilanden zijn onderdeel van een
lange
sliert Indiase eilanden, in het noorden de Andaman eilanden. De Andaman
eilanden kunnen met de nodige vergunningen wel bezocht worden, de
Nicobar
eilanden zijn verboden gebied voor buitenstaanders en het domein van de
daar
wonende inheemse stammen die de eigen cultuur en tradities hoog houden
en de
voorkeur geven aan hun levenswijze zoals die al honderden jaren is.
Indringers
worden dan ook naar oud gebruik met pijl en boog beschoten. Ik heb de
prachtig
beschutte baaien van de Nicobar dan ook maar gelaten voor wat ze zijn
en de
reis zonder stop voortgezet.
Gisteren was de wind nog knap zwakjes, ook pal van achter waardoor ik
steeds
weer moest gijpen. Toch heeft het etmaal (8-8) nog 97 mijltjes
opgeleverd. Maar
inmiddels is de wind wat naar NO gekrompen en aangetrokken tot tegen de
15
knopen, wat me nu een dikke 5 door het water oplevert. De motor draait
nu een
paar uurtjes in zijn vrij om stroom op te wekken, gisteren halfbewolkt
en dan
doen de zonnepanelen te weinig. De sleepgenerator heb ik nog niet
uitstaan,
daarvoor moet het eerst wat harder waaien, bij zwakke wind kost het
ding te
veel snelheid en geeft dan ook te weinig stroom.
Nog 740 mijl naar Sri Lanka.
Woensdag 27 januari 2010,
Indische Oceaan, dag 4, vervolg
De wind trekt wat aan, wordt wat meer NO, de boom gaat uit de genua,
genua
vol uit aan lij. Wind trekt nog wat aan, schuimkragen rond de boeg, 6
knopen
door het water, ook nog wat stroom mee, vaak bijna 7 over de grond. De
windvaan
stuurt weer. Zo willen we het zien, de Johanna vaart weer echt!
Om het te vieren een uitgebreide maaltijd klaargemaakt. Ui, verse
broccoli en
paprika samen met een blik ham en tomaten tot een echte
macaronieschotel
omgetoverd. Parmesaanse kaas gevonden (dank zij Maaikes
inventarislijst). Ben
wel even bezig op de toch wat beweeglijke Johanna, maar dan heb je ook
wat,
zeker voor drie dagen smullen. En nu gaat de zon weer bijna onder en de
wind
neemt wat af, we varen de nacht weer in.
Donderdag 28 januari 2010, Indische
Oceaan dag 5
Vannacht gerommel van onweer, daarna plotseling een zware roffel
regen over
kajuit en dek. Toen ik buiten kwam was de regen al weer over en was de
wind aan
de beurt. Gisteravond had ik het in de verte al zien bliksemen, dus ik
had voor
de nacht het eerste rif gestoken, trouwens de eerste keer op deze trip.
De wind
trok aan tot boven de 20 knopen, viel dus wel mee, wel de genua wat
ingerold.
Toen ik vanochtend stroom draaide met de motor viel het me op dat er
weinig
koelwater door het wierfilter spoelde, al is dat eigenlijk moeilijk te
zien.
Ook was de opbrengst van de dynamo wat zwakjes, 10 in plaats van de
gebruikelijke 20 ampere laadstroom. Dus werk aan de winkel. Eerst de
koelwaterinlaat op de romp losgemaakt en van binnen uit doorgeprikt
tegen een
dikke straal water in. Daar groeien namelijk graag mosseltjes. Maar de
dikke straal
zegt het al, het leek niet fout. Ook de impellor in de koelwaterpomp
geinspecteerd, pompje open, maar alle bladen zaten er nog aan. De
impellor was
overigens net nieuw. Zo te zien dus niks mis met het koelwatersysteem,
maar dat
weet ik dan tenminste. Morgen de bedrading van de dynamo nalopen op
gecorrodeerde verbindingen. Ik heb nu eerst de sleepgenerator maar
uitgezet,
draait lustig zijn toertjes achter het schip zodat ik voorlopig even
niet van
de motor afhankelijk ben voor de stroomvoorziening.
Vandaag is de wind wat zwakker dan gisteren, maar de voortgang
blijft goed
ook door de stroom van 0.8 knoop naar het westen. Vanochtend een etmaal
(8-8)
afgesloten met 140 mijl op de GPS (over de grond), op het log 120 (door
het
water), dat verschil is dus de stroom.
Time:
2010/01/28 00:23 UTC
Position:
07-12.24N, 090-36.77E
Course:
251T, Speed: 5.5
Comment:
Good progress now
Vrijdag 29 januari, Indische
Oceaan, dag 6
De dreigend donkere wolkenband die de hele ochtend achter mij oprees
is weer
verdwenen. Lichte buien kwamen en gingen, wat regen viel maar veel wind
zat er
niet in. Nu, begin van de middag weer de normale passaatlucht, blauw,
met
verspreide cumuluswolken die zich verder naar de horizon tot gesloten
formaties
samenvoegen. En de wind neemt weer af, ook de gribfiles beloven alleen
maar
minder wind voor de komende dagen. We zullen zien hoe het zich
ontwikkelt, dan
duurt de overvaart maar een paar dagen langer, of als het echt niet
waait
kunnen we de dieselvoorraad aanspreken.
De zee is zich sinds gisteren ook wat meer als een echte oceaan gaan
vormen.
Was het de eerste dagen vrij vlak met kleine verwarde golven, nu komt
er zo'n
echte lange oceaandeining overheen, trage heuvels van twee meter hoog
die
eindeloos komen aanrollen.
Afgelopen etmaal (8-8) 139 mijl, 436 mijl naar het waypoint bij Sri
Lanka, 913
mijl naar de Maldiven (14.00 uur).
Time:
2010/01/29 01:22 UTC
Position:
06-41.46N, 088-19.46E
Course:
264T, Speed: 5.3
Comment:
Johanna going west
Zaterdag 30 januari 2010, Indische
Oceaan, dag 7
Gisteravond,
om
een
uur
of
zes,
net
toen
ik
zou
gaan
eten
kregen
we
een
bui
over
ons
heen. Weinig wind, maar de wind die er was draaide bijna
het
kompas rond. Ik heb het maar laten gaan, het was immers etenstijd. De
windvaan
stuurde keurig met de wind mee en na een uur was alles weer bij het
oude en
lagen we weer op koers.
Om 9 uur, net toen ik een dutje zou gaan doen was de wind ons voor. Een
snelle
vlaag van de verkeerde kant, het grootzeil gijpte en bleef hangen in de
bulletalie. Zo snel kan de windvaan niet bijsturen. Motor aan om terug
te
kunnen draaien en de zaak weer goed te krijgen. Maar daarna bleef de
wind te
zwak om te zeilen en heb ik de motor maar bij laten staan. Tot twee uur
's
nachts, een zeilbaar windje. Alle zeilen bij voor een paar knoopjes
voor niks.
Vier uur 's nachts, ik word wakker van de gijp, de zeilen klapperen
namelijk
niet meer. Nu de motor maar aangelaten tot 10 uur 's ochtends. Het
zeilen hier
gaat dus moeizaam, met horten en stoten. Nu 12 uur, 10 knoopjes (ware)
wind, we
zeilen. Inmiddels krijg ik op de AIS de scheepvaartroute in de peiling,
16 mijl
naar het zuiden. Ik blijf eerst wat noordelijker, dan steek ik hem
morgen over.
Techniek: koelwaterdoorstroming lijkt goed, dynamo laadt weer volop,
los contact
bij de regelaar vastgezet.
Afgelegd in een etmaal (8-8) 123 mijl, nu naar Sri Lanka 332, Maldives
809.
Time:
2010/01/30 00:27 UTC
Position:
06-16.75N, 086-25.34E
Course:
248T, Speed: 5.2
Comment:
Squally, little wind
Zondag 31 januari 2010, Indische
Oceaan, dag 8
Een week geleden vertrokken. En dit is wel de meest chaotische dag van
allemaal. Overal om me heen zijn schepen, op het oog vijf en op de AIS
15. En
ze varen door elkaar heen oost-west en west-oost. Gisteren was ik nog
noordelijk van de routes, die bij de punt van Sri Lanke samenkomen,
gebleven.
Vanochtend ben ik er op een rustig moment ingedoken met de bedoeling
zuidelijk
van de scheepvaart routes te komen, eens moet ik ze kruisen. Maar er
lijkt geen
eind aan te komen, ze varen over een strook van wel 30 mijl breed. De
zee is
chaotisch en hobbelig. De wind continue veranderlijk draait met de niet
ophoudende reeks squalls mee. En dan weer bliksemschichten, voor,
achter,
overal.
Een van de vele oceaanreuzen
Gisteren de hele dag op de motor gevaren, wind zwak en zelfs wat tegen.
Vannacht was er een mooi noordelijk windje, halve wind, redelijk vlak
water en
mooi zeilen. En vanochtend dus de routes in. Op de motor. En toen gaf
de dynamo
geen stroom. Dacht ik gisteren dus het euvel verholpen te hebben, nu is
het
echt mis. Ondertussen (tussen de uitwijkmanouvres door dus) geprobeerd
een
diagnose te stellen. Bedrading doorgemeten en goed bevonden. Regelaar
losgekoppeld en veldwikkeling met een draadje bekrachtigd. Brand mijn
vingers
aan het draadje, nagemeten, 11 Amp, wel wat veel. Maar de dynamo geeft
wel
stroom, te weinig echter, 15 i.p.v. 25 Amp. Draadje vastgemaakt (stroom
is
stroom), dynamo begint te walmen. Dynamo lijkt dus echt stuk, maar kan
hem hier
niet uit elkaar halen, zonder dynamo geen motor vanwege de V-riem die
ook de
waterpomp aandrijft. Proberen een nieuwe op te laten sturen lijkt het
zekerst.
Voor de stroom heb ik nu het draagbare Yamaha generatortje in de kuip
gezet (mag
die onder helling draaien?), en ik trek de sleepgenerator achter me
aan.
Etmaal van 121 mijl, nog 200 naar het waypoint bij Sri Lanka, 676 naar
Uligamu
op de Maildives. Positie van heden ochtend:
Date/Time:
2010/01/31
00:24
Latitude: 06-03.01N
Longitude: 084-26.06E
Speed: 4.4
Course: 263T
Comment: 230 miles off Sri Lanka, little wind.
Maandag
1 februari 2010, Indische Oceaan, dag 9
Tegen donker was de grote scheepvaart verdwenen, alles rustig.
Op de
motor de
nacht in. Zelfs even goed geslapen zonder gestoord te worden door een
alarm en
zonder te dromen over plotseling uit buien opdoemende containerschepen.
Tot 4
uur vanochtend. Ruw gewekt door 25 knopen wind op de neus en een zwaar
steigerende Johanna die er met de motor rustig draaiend niet meer tegen
in
kwam. Snel naar buiten. Grootzeil bleek gegijpt in de bulletalie te
hangen. Met
veel gas op de motor teruggedraaid. Zware regenbui, totaal doorweekt.
Zee hoog
en ruw. Dit was de zwaarste bui tot nu toe, duurde meer dan een uur.
Weer een
uurtje geslapen. Dan om 6 uur alles rustig en een prachtig zeilbaar
windje uit
het noorden. Bij maanlicht de genua afgerold, motor uit en rustig
zeilde het
bootje voort. Het kan verkeren op de Indische oceaan. Vandaag verder
steeds
goed kunnen zeilen, al begint nu (14.00) het geklapper weer,
voortekenen van
het begin van een tijdje op de motor. Nog meer dan 200 liter diesel, we
komen
er wel.
Etmaal
(8-8)
van
128
mijl,
nog
560
naar Uligamo op de Maldives.
Date/Time:
2010/02/01
01:09
(UTC)
Latitude: 05-15.45N
Longitude: 082-29.37E
Speed: 6.2
Course: 259T
Comment: Heavy sqalls at night, wind, rain
Dinsdag
2
februari 2010,
Indische Oceaan dag 10
Vannacht zijn de boordklokken een uur teruggezet. Nu lopen ze 5 uur
voor op de
west europese tijd. Dat was de 19de keer sinds het vertrek uit
nederland in
2006 dat de klokken terug gingen. Nog 5 keer en de wereld is rond.
Ook
zijn
we
vannacht
Sri
Lanka
definitief
gerond
en
varen
we nu op een directe
koers naar Uligamu op de Maldives. Het wordt wat eentonig, vannacht
goed kunnen
zeilen, goede voortgang mede dankzij de stroom, nu sinds de lunch weer
op de motor.
Ook twee Sri Lankaanse vissersbootjes gezien. De eerste voer vlak
langs. Ik had
hem niet aan zien komen en hoorde opeens de plok-plok van een motor. Ze
zwaaiden en voeren door, binnen 10 minuten weer uit het zicht. De
andere
passeerde verder weg.
Sri Lankaanse
visser (ver weg)
De techniek behoeft wat verduidelijking. Onlangs schreef ik: zonder
dynamo geen
motor. Ik bedoelde te zeggen, dat als je de dynamo van de motor
afhaalt, dat de
motor dan niet bruikbaar is. Dan is namelijk ook de V-snaar die de
waterpomp
aandrijft verwijderd. Maar met een kapotte dynamo die wel meedraait kan
je de
motor wel gebruiken.
Afgelegd 24 uur (8-7) 142 mijl. Nog 410 naar Uligamu.
Woensdag
3 februari 2010, Indische Oceaan dag 11
Afwisselend is het leven hier vooral 's nachts. Neem nou
afgelopen nacht. Om 8
uur gaan slapen, rustig motor-zeilend met de wind op de neus. 9 uur
wordt ik
wakker. Er klopt iets niet, wind komt van achteren. De maan is nog niet
op,
aardedonker buiten, zelfs de zee is niet te zien. Maar we varen nog
steeds de
goede kant op, gestuurd door de elektrische automaat. De wind is
gedraaid. En
dat doet hij niet zomaar, buien dus, de een na de ander vergezeld van
zware
regen. Komt geen eind aan. Dus motor bij, grootzeil gereefd in het
midden en
toch weer slapen. 1 uur, stabiele NNO wind, bijna half dus, genua bij,
motor
uit en zeilen, op de windvaanautomaat. Om 4 uur beginnen de boeken door
de
kajuit te vliegen. Dit wordt te gek, 27 knopen wind op de meter.
Zeiljak,
gordel en schoenen aan om het tweede rif te steken. En buiten zie je
(de maan
schijnt nu achter de wolken)dat het inderdaad te gek werd, binnen lijkt
het
allemaal een stuk rustiger. Vooral de golven zijn erg ruw, krullende
kammen
breken regelmatig dwars over. Bij het weer op koers leggen van de boot
begeeft
de windvaanautomaat (Windpilot) het. Het wormwieltje waarmee de koers
wordt
ingesteld draait dol. Maar de instelling blijft net steken op ongeveer
de goede
koers, zo moet het dan maar en kan die hopelijk blijven sturen tot het
rustiger
wordt en de elektrische automaat het kan overnemen. Inmiddels ochtend en zonnig, om me heen een woeste watermassa
met overal wit
brekende kammen. We varen nu voor de Golf van Mannar langs, de zee
tussen Sri
Lanka en India, een soort tochtgat, berucht om zijn ruige weer. Etmaal van 137 mijl (7-7), nog 287 naar Uligamo.
Date/Time:: 2010/02/03 02:07 Latitude: 05-38.39N
Longitude: 077-54.02E
Course: 285T
Speed: 6.6
Comment: Past Sri Lanka, lots of wind
Donderdag 4 februari 2010, Indische
Oceaan dag 12
Een rare ruwe zee hebben ze hier. Er zitten werkelijk hele vreemde
golven
tussen. Het best zou ik met mijn handen voor kunnen doen hoe die golven
bewegen, maar mijn handen zijn hier en jullie handen daar, dus doe het
maar met
je eigen handen. Het gaat zo, beweeg je vlakke handen met de palmen
naar
beneden met de vingers naar elkaar toe, voordat de vingers elkaar raken
buigen
ze met een vloeiende beweging naar boven af en in het echt eindigt het
geheel
in een fontein water die door de wind weggeblazen wordt. En dan gaat
het om
golven van een meter of twee. Maar vandaag is de zee alweer wat
rustiger
geworden, en de voortgang is uitzonderlijk, de 7 tot 7 uur
etmaalafstand is 156
mijl (op de GPS). Dit is een nieuw algemeen record voor de Johanna, het
vorige
record stond op 154 mijl afgelegd in mei 2001 op de Noord Atlantic. Een
gedeelte van deze afstand hebben we aan de stroom te danken, hoeveel
weet ik
niet omdat het log er maar mee op gehouden is. Toch komt de eer aan de
Johanna
toe en aan de straffe NO wind die haar dubbelgereefd bijna vleugels
geeft. En
de windvaan stuurt weer, met een paar touwtjes heb ik hem zo gefixed
dat hij
ook weer een beetje in te stellen is. Die elektrische bakt er niets van
met
deze wind, Raymarine moet nog heel wat leren. Nog 132 mijl naar Uligamo.
Date/Time: 2010/02/04 01:03 UTC
Latitude: 06-18.81N
Longitude: 075-30.85E
Speed: 7.9
Course: 284T
Comment: 160 miles Uligamu, strong wind
Vrijdag 5 februari 2010, aangekomen
op Uligamu,
Maldives
Uligamu in zicht bij het eerste
ochtendlicht
Om kwart voor acht lokale tijd laat ik het anker neer op een zandbankje
vlak
voor de ingang naar het haventje van Uligamo. Het bankje steekt helder
blauw af
tegen het donkere koraal eromheen. Aangelokt door dat prachtige plekje
voer ik
er over veel te ondiep water naar toe. Maar ik lig nu met 4 meter
diepte water,
een kristalhelder levend aquarium. Onder de boot zwemmen grote en
kleine grijze
vissen, iets achter me bij het koraal de gekleurde. Om het zandbankje
liggen
nog twee andere schepen, de Free Spirit uit Californie en de
nederlandse
Alexandra. Verderop in dieper water ligt nog een frans jacht. Op de
radio meldt
de agent dat de inklaring pas in de middag zal geschieden, de bevolking
is hier
streng islamitisch en vrijdagochtend zitten de beambten in de moskee.
Als ik
hoor dat Hans van de Alexandra diesel bestelt bij de agent plaats ook
ik meteen
mijn bestelling. Ze zullen na de douane komen met de brandstof. Tot dan
mag ik
het schip niet af.
Inklaren op de Maldives
Om 3 uur komen douane, immigratie, quarantaine en leger met 6 man
sterk. Omdat
het op de Johanna wat vol wordt blijven er twee man in hun eigen bootje
zitten.
Ik krijg het ene na het andere formulier aangereikt om in te vullen en
te
ondertekenen. Een scheepsstempel heb ik niet, vinden ze wel jammer,
maar met
mijn duim op het stempelkussen laat ik op ieder formulier net zoveel
afrukken
na als ze maar willen.
Diesel tanken
Daarna wordt de diesel gebracht, duur, maar de service is er ook naar.
Ze komen
acht man sterk met vele jerrycans die ze zorgvuldig mijn tank in
hevelen, zo
zie ik het graag, ik had verwacht een paar keer met een dinghy vol
jerrycans
heen en weer te moeten. Uiteindelijk blijkt dat ik 140 liter diesel
verbruikt
heb op deze oversteek, in 90 uur moteren. Vrij veel, maar omdat de
dynamo niet
werkt heb ik ook geen toerenteller, wat moeilijker om optimaal te
varen.
Straatbeeld Uligamo
Aan het eind van de middag nog even het land op, benen strekken en dorp
bekijken. Drie lange rechte paden vormen de basis voor het dorp.
Precies haaks
erop de zijstraten. De wegen zijn met schoon wit zand bedekt. Of ze
links of
rechts rijden is niet belangrijk want er is geen verkeer. Langs de
wegen liggen
de ommuurde erven. Overal muren, keurig van koraalbrokken gemetseld.
Zwart
gesluierde vrouwen schieten schielijk weg als de vreemde nadert. Het
hele dorp
is een soort kubistisch plaatje dat rust ademt. In een winkeltje koop
ik wat
bananen. Terug naar de boot en vroeg slapen.
Laatste etmaal weer 154 mijl afgelegd. Er moet hier zeker 2 knoop
stroom mee
staan, die sterke stroom kan ook de vreemde zeeen verklaren. Totaal
afgelegd
vanaf Phuket 1543 mijl in exact 12 dagen. Van die afstand is rond een
derde op
de motor gevaren. Al met al niet de prachtige oversteek met stabiele
winden
zoals die in de boekjes voorspeld wordt. Veel te zwakke wind, veel
buien, echt
doldrum weer. Ook de klok weer een uur achteruit, nu 4 uur voor op
Nederland.