Vorige pagina
Overzicht Maleisie en
Thailand
Donderdag 3 december 2009, Danga Bay Marina
We zijn weer op de boot! Na een lange maar vlotte reis en een nacht
hotel om niet in het donker op een vieze boot aan te komen zijn we weer
op de Johanna. En ons scheepje ligt er prima bij. Beetje smerig, maar
na een dagje poetsen en een dag vaarklaar maken is alles weer op
orde. Danga Bay Marina ligt nu bijna helemaal vol met schepen. Het
geheel doet wel een beetje onwezenlijk aan, de meeste schepen zijn
namelijk verlaten, de bemanningen naar andere oorden. Omdat deze haven
nog gratis is, is hij heel geliefd bij zeilers die hun schip wat langer
willen laten liggen. De schepen waar wel mensen op zitten zijn dan
ook echt bewoond, veel mensen die hier al maanden, soms jaren zijn en
die niet weten of en wanneer ze ooit ergens anders heen zullen gaan.
Veel van deze mensen hebben geen huis, weinig geld en zijn de
vagebonden van de havens in landen waar het leven goedkoop is. De
schepen puilen uit van de rommel die zich tot op de steiger uitstrekt.
De steigers worden dan een soort voortuin, compleet met wasmachine en
plantjes.
De Johanna aan de steiger, op de voorgrond
de voortuin van de buurman
Schip van de overbuurman, kan deze
nog varen?
Zaterdag 5 december 2009, Danga Bay
Marina
Het meeste werk zit er op. Het heeft veel geregend, maar morgen wordt
wat droger weer verwacht en hopen we te vertrekken.
Zondag 6 december 2009, voor anker bij
Kukup
Vanochtend om 8 uur gingen de trossen los. De Johanna vaart weer.
Maar hoe, niet vooruit te branden. Voor vertrek had ik aan de steiger
de motor gecontroleerd omdat ik bang was dat de schroef erg aangegroeid
zou zijn, maar zowel vooruit en achteruit leek hij een redelijke
trekkracht te ontwikkelen. Maar varend komen we met bijna 3000 toeren
nog niet op 4 knopen. En verderop krijgen we stroom tegen. In Danga was
het water te vies om naar de schroef te duiken, we lagen daar in een
groot open riool waar zo te zien al het afval van de stad voorbij
spoelde. Ook zaten er veel ratten. Maar zoals het nu vaart kunnen we
niet verder. We besluiten om de jachthaven van Puteri, een paar mijl
verderop aan te lopen. Hier is het water al iets helderder al ruikt het
nog naar riool. Puteri blijkt een superluxe marina te zijn. Na met de
havenmeester overlegd te hebben vraagt hij hoeveel man ik nodig heb.
Nou, een lijkt me wel genoeg. Al snel komen er drie man in zwembroeken.
Met zijn drieen om de beurt duikend hebben ze de schroef zomaar schoon,
zeggen ze, want te zien valt er niet veel. Ze nemen ook de waterlijn
nog even mee en zetten een nieuwe anode op de prop. Ik geef ze een
dikke fooi, ik laat niet graag anderen duiken in water wat ik zelf te
vies vind, maar zo is toch iedereen blij. Een dik uur later varen we
weer, richting Melakka. Deze stop heeft veel verbeterd, ons scheepje
vaart nu weer 5 knopen waar het er 6 zouden moeten zijn, maar hier is
mee te leven.
In de middag barst een verschrikkelijke regenbui los. Omdat ondanks de
windstilte de zee toch nog vrij ruw is besluiten we naar Kukup te varen
voor de nacht, daar is de beschutting beter dan bij Pulau Pisang waar
we oorspronkelijk heen dachten te gaan.
Kukup is een vreemde stad, bijna helemaal op palen en boten gebouwd. En
voor de kust liggen overal drijvende viskwekerijen, er blijft maar een
smalle doorvaart over, zo vol is het hier. Positie 01 19.8N 103 26.3E.
Gezicht op Kukup in de regen
Viskwekerij bij Kukup
Maandag 7 december 2009, naar Melakka
Vanuit Kukup gaat een smalle geul tussen de
modderige banken naar het noorden. Volgens de kaart is deze geul diep
genoeg, maar hij is niet met bakens gemarkeerd. We varen dus op de
tast. "Het wordt wat ondiep, misschien meer naar stuurboord?" Vast in
de modder. Vol gas wrikken we de Johanna weer los. Naar bakboord dus.
We varen in zicht van de kust over een vlakke watermassa, hier en daar
gebroken door wat vissersboten.
Vissers voor de Maleisische kust
Eerst is het windstil, op de motor gaan we door het water niet meer dan
5 knopen. Maar als er een beetje wind komt en we zeil bijzetten krijgen
we de snelheid zelfs op 5.5 knoop. Dan krijgen we stroom mee, eerst 1
knoop, later 2 knopen, zodat we in de loop van de middag over de grond
7,5 knoop vooruit komen. Zo zijn we al om 4 uur 's middags bij de baai
waar we gedacht hadden te ankeren voor de nacht. Maar om 4 uur
stoppen als je bijna 8 knopen vooruit komt? Niet dus. We gaan verder
naar de volgende baai. Daar zijn we met zonsondergang. Maar inmiddels
is het wat harder gaan waaien en deze baai is wat onbeschutter dan de
vorige. Hier ankeren, bijna op volle zee? Dat belooft een onrustig
nachtje te worden. Dan maar verder, nog een dik uur naar de Water
eilanden. Hier zou volgens het boek de ZW baai van Pulau Besar een
goede ankerplaats bieden. We houden er niet van hier bij donker te
varen, je kan van alles tegenkomen, onverlichte vissersboten, netten en
viseilanden. Maar we hebben nu geen keus. Omdat de posities op de kaart
af kunnen wijken van onze GPS postie, lopen we de de Watereilanden met
de radar bij aan. De posities kloppen overigens tot op 0,1 mijl. Op de
forward looking sonar varen we de ZW baai van Pulau Besar binnen. Het
midden van de baai zou op een diepte van 5-7 meter een geschikte
ankerplaats bieden. Pikkedonker, geen maan, voor ons vaag de contouren
van het eiland. Diepte 12 meter, dan 14 meter, dan opeens, vlak voor
ons, 4 meter, de motor hard achteruit en terug. Daar het anker laten
vallen op 12 meter, maar het houdt slecht. Dit is niks, dan maar weer
anker op en verder, door naar Melakka, nog anderhalf uur varen. Tussen
wat geankerde schepen door lopen we de jachthaven van Melakka aan. Dat
lijkt een probleem op zich. De jachthaven is gebouwd op een
landaanwinning die niet op onze kaart staat. Maar, van het Nederlandse
jacht de Noorderzon, die hier een paar weken geleden geweest zijn,
hebben we hun track van de invaart van deze haven gekregen. Een track
is een soort electronisch spoor dat je tijdens het varen op de
electronische kaart kunt vastleggen. Dat track kan je opslaan in een
bestandje en per mail doorsturen. We hoefden dus slechts hun spoor te
volgen om feilloos de haven hier binnen te varen. Die invaart is wat
vreemd. De ingang van de haven van Melakka zelf is gemarkeerd met een
rood en groen knipperlicht, dat is niks bijzonders, daar vaar je
normaal tussendoor, rood aan bakboord. Maar hier moet je voor de
invaart van de jachthaven het rode licht aan stuurboord houden en
daarna meteen scherp naar bakboord sturen. Als je het maar weet.
Onze positie is 02 11.20 N, 102 14.47 E. Let op, in Winlink (het
automatische position reporting system) is een fout geslopen. Normaal
worden die posities automatisch via de aan de computer gekoppelde GPS
aangeleverd, maar 's avonds laat kreeg ik via de radio geen
mailverbinding en heb ik de positie handmatig via de andere computer
verzonden, fout dus, we zitten dus niet midden op Sumatra.
De Johanna in de marina van Melakka
Volgende
pagina: Melakka