vervolg reisverslag
index
reisverslag
| Reisverslag |
|
|
Zaterdag
27 januari 2001 Martinique
Douwe: Nu al voor de tweede week in de baai van Marin op Martinique, na vorig weekend een dagje bij Ste. Anne gelegen te hebben. Ste. Anne is een leuk en gezellig plaatsje, maar Le Marin biedt wat meer. Hoewel er buiten volgens de nieuwkomers een zware deining staat ligt het hier doodrustig. De baai gaat diep landinwaarts en biedt uitstekende ankerplaatsen tussen de mangrovebossen. Er zijn hier goede en zeer betaalbare restaurantjes, tevens alle voorzieningen op gebied van supermarkten en scheepsbenodigdheden. Afgelopen maandag hebben Tom (van de Neander), Jerk (Vindela) en ik een auto gehuurd en daarmee een tocht over het eiland gemaakt. In het zuiden had je je zo in Frankrijk kunnen wanen. Golvende heuvels, hooiland met vers gemaaid gras, vee in de weiden. Maar ten noorden van de rommelige en drukke hoofdstad Fort de France beginnen de regenwouden. De weg kronkelt zich omhoog door een gebergte met steile dalen en diepe ravijnen. Alles is groen en begroeid. Overal ondoordringbaar bos, duizenden schakeringen groen, dampend van het water. Prachtige varens op metershoge stammen en alles overwoekerende lianen. Daarna volgen we de weg naar de voet van de vulkaan Pelée. Het is al te laat om de hele tocht naar de top van de recente kegel (1423 meter) te maken, maar we volgen een eindje het steile voetpad. Boven de 1000 meter hoogte gaat het woud over in een laag begroeide savanne, en al snel lopen we in de dichte mist, de top bevindt zich veelal in de wolken. Deze vulkaan heeft een zeer actieve geschiedenis, bij de hevige uitbarsting van 1902 werd de stad St. Pierre totaal verwoest en kwamen 28000 mensen om het leven. Bij deze uitbarsting vormde zich een kegel van enkele honderden meters hoogte die bij de uitbarsting van 1927 verdween, als stof en stenen de lucht ingeblazen. Terug reden we langs de oostkust van Martinique, waar de zware oceaandeining breekt op de prachtige stranden. Dinsdag zijn de onderdelen voor de buitenboordmotor aangekomen, twee pakjes nota bene, één met de eerst door Honda geleverde verkeerde onderdelen en ook het later verstuurde pakje met de goede ontstekingsspoel. Een uurtje later loopt het motortje weer met de eerste ruk aan het koord, gelukkig even een einde aan mijn roeiende bestaan. Ik kan nu weer veel makkelijker even met de dinghy naar de supermarkt of de haven, naast ver roeien tegen de harde wind scheelt dit ook einden lopen. De Adagio met Dave en Ann is inmiddels binnengelopen, ze gaan voor mij voor anker en de eerste avond eten we samen met Jerk in één van de restaurantjes. Jerk heeft inmiddels besloten nog dit jaar door te gaan naar Nieuw Zeeland, nog een jaar in de Carib trekt hem niet, bang dat hij zich gaat vervelen, hij heeft behoefte aan meer actie, tenslotte wordt hij dit jaar pas zeventig. Tevens ontmoeten we Rolf Bjelke en Deborah Sapiro van de Northern Light. Zij hebben met hun stalen schip in het ijs van Antarctica overwinterd, hun boek “on ice” moet zeer de moeite waard zijn. Donderdag bezoeken Dave en Ann, Tom en ik weer met een huurauto Fort de France, een drukke stad die mij wat tegenvalt. |
 |
Het Atlantische project |
|
|
|
vervolg reisverslag voorafgaand reisverslag |
